Ognioodporna farba do stali

Farba zabezpieczająca stal przed ogniem

Dobór systemu ogniochronnego dla konstrukcji stalowej jest złożonym procesem i zależy od kilku czynników: wymaganej klasy odporności na ogień, masywności przekroju stalowego, projektowanej temperatury krytycznej, klasy korozyjności środowiska. 

Wymaganej klasy odporności na ogień

Klasę odporności określa się symbolem: R15, R30, R60, nawet do R120. Liczba oznacza czas w minutach, czyli to jak długo konstrukcja będzie chroniona przed ogniem.

Masywności przekroju stalowego

Masywność jest wskaźnikiem określającym stosunek obwodu kształtownika do jego pola przekroju. Pod uwagę należy brać tylko obwód narażony na ogień. Np. belka podpierająca strop żelbetowy będzie narażona na ogień tylko z trzech stron. Jest to wartość charakterystyczna dla każdego przekroju, dlatego przy wycenie systemu ogniochronnego niezbędne jest dostarczenie przez Klienta zestawienia konstrukcji stalowej. Kształtowniki duże będą miały niższy wskaźnik masywności przekroju niż kształtowniki małe. Np. dla HEB300 wskaźnik ten wynosi 116 1⁄m, a dla IPE100 aż 387 1⁄m. Im wyższy wskaźnik masywności, tym grubsza powłoka farby ogniochronnej musi zostać nałożona.

Projektowanej temperatury krytycznej

Dla takiej samej masywności przekroju, w zależności od projektowanej temperatury krytycznej, będzie zmieniała się grubość powłoki ogniochronnej. Im wyższa temperatura krytyczna, tym niższa grubość powłoki.

Klasy korozyjności środowiska

W zależności czy nasza konstrukcja będzie pracowała w środowisku C2 czy C4 należy dobrać odpowiedni system powłok podkładowych i nawierzchniowych. Pełny system ogniochronny nakłada się w trzech etapach: farba podkładowa antykorozyjna, farba ogniochronna, farba nawierzchniowa.

Na podstawie wymienionych powyżej czynników określamy w końcu grubość powłoki ogniochronnej odczytując go z odpowiedniej tabeli w aprobacie technicznej farby ogniochronnej.

Dowiedz się, w jaki sposób dobrać system ogniochronny do stali.